تاثیر بازتوانی شناختی در پیشرفت اختلال شناختی(عملکرهای شناختی اسیب دیده) در افراد مبتلا به اختلال آلزایمر:

دمانس ناشی از بیماری آلزایمر، یکی از مشکلات شناختی بسیار مزمن‌ در بین سالمندان است که تأثیرات روانی و اقتصادی فراوانی بر دوش بیمار و خانوادۀ او می‌گذارد. همچنین نقایص شناختی موجب کاهش اعتماد به نفس واحساس عدم کفایت در بین سالمندان می شود. در پژوهشی که توسط گروه دکتر لوپز، در دانشگاه Salamanca اسپانیا در سال ۲۰۲۰ انجام گرفته است، به بررسی تأثیر توان‌بخشی شناختی در کاهش نقایص شناختی بیماران مبتلا به آلزایمر پرداخته‌ شده است که این روش، رویکردی غیرزیستی و نوین در درمان بیماری آلزایمر است. نتایج این آزمایش نشان داده است که بازتوانی شناختی کمک موثری در بهبود عملکرد شناختی بیماران آلزایمر خفیف-متوسط خواهد داشت.

 روش پژوهش از نوع آزمایشی که شامل دو گروه کنترل و ازمایش بوده که پروتکل درمانی شش ماهه که هر هفته یک جلسه و انجام تسک های مختلف شناختی روی گروه ازمایش انجام می شد. پس از اتمام درمان دو گروه ارزیابی شدند که نتایج نشان می دهد عملکرد گروه ازمایش در مقایسه با گروه کنترل پیشرفت قابل ملاحظه ای داشته است. بنابراین ما می توانیم نتیجه بگیریم که این مدل از مداخله در حفظ عملکرد شناختی بیماران مبتلا به آلزایمر خفیف-متوسط می تواند کمک کننده باشد.بنابراین، با ترکیب توان‌بخشی در انواع عملکرهای شناختی، دامنۀ گسترده‌ای از مؤلفه‌های شناختی بیماران، تحت بازتوانی قرار می‌گیرد و به نتایج مطلوب‌تری می‌توان دست یافت.

منبع : López, C., Sánchez, J. L., & Martín, J. (2020). The effect of cognitive stimulation on the progression of cognitive impairment in subjects with Alzheimer’s disease. Applied Neuropsychology: Adult, 1-10.

بیشتر بدانید