افسردگی چیست؟

افسردگی شامل مجموعه ای از علایم است، نظیر: فقدان انرژی، فقدان علاقه به فعالیت ها و زندگی، غمگینی، کم شدن وزن و اشتها، مشکل تمرکز، خود انتقادگری، احساس ناامیدی، احساس درد بدون دلیل، کناره گیری از مردم، زود رنجی، اشکال در تصمیم‌گیری و افکار خودکشی. بسیاری از افراد افسردها، علایم اضطراب را نیز تجربه می کنند. آنها اغلب احساس نگرانی، حالت تهوع و سرگیجه دارند و افزایش ضربان قلب و عرق کردن را نیز تجربه می‌کنند. همچنین در مواردی، فرد افسرده ممکن است معتقد به تفکراتی غلط باشد یا چیزهایی ببیند یا بشنود که دیگران قادر به احساس آن‌ها نیستند. بعضی از بیماران، به نوعی افسردگی بازگشتی مبتلا هستند. به این معنا که فرد، دوره‌هایی از افسردگی را تجربه می‌کند که ممکن است بین هر دوره سال‌ها فاصله باشد. شایان ذکر است که اختلالات افسردگی می‌تواند تأثیرات بسیار منفی بر شخصیت فرد، کار یا زندگی تحصیلی و نیز وضعیت خواب، عادت‌های غذایی و سلامت عمومی او داشته باشد و به همین دلیل مراجعه به موقع به روانشناس و روانپزشک در صورت مشاهده علائم، امری ضروری است.

افسردگی در سنین مختلف ممکن است خصوصیات متفاوتی داشته باشد. در دوران پیش از بلوغ شکایات جسمی، توهمات شنوائی، شنیدن صداهای ناموجود، اضطراب و انواع فوبیا بیشتر دیده می‌شود. در نوجوانی سوءمصرف مواد، رفتارهای ضداجتماعی، مسائل مربوط به مدرسه (فرار از مدرسه، مشکلات تحصیلی) و عدم رعایت بهداشت و در سالمندی آلزایمر، حواس‌پرتی و نقص‌های شناختی مانند اختلالات حافظه و گیجی بیشتر مشاهده می‌شود.

چه کسانی دچار افسردگی می شوند؟

افسردگی صرفا برای افراد غیرمعمول یا دیوانه رخ نمی‌دهد. احتمال ابتلا به افسردگی برای تمامی افراد وجود دارد. افسردگی همراه اضطراب، سرماخوردگی شایع مشکلات هیجانی است. هر سال، شمار زیادی از افراد از افسردگی اساسی رنج می برند: ۲۵ درصد زنان و ۱۲ درصد مردان یک دوره افسردگی اساسی را در طول عمرشان تجربه می کنند شانس برگشت آن بعد از دوره اولیه، بالاست.

علل افسردگی چیست؟

نمی توان علل واحدی را برای افسردگی برشمرد، چرا که افسردگی علل چندگانه دارد. به این معنی که، شماری از عوامل مختلف می‌توانند آن را بوجود آورند .عوامل بیوشیمیایی شامل زمینه ژنتیک، خانوادگی و عملکرد مغز ممکن است در افسردگی نقش داشته باشد. تعارضات و فقدانها در روابط میان فردی می توانند در ایجاد افسردگی دخیل باشند و همانطور که عوامل رفتاری نظیر افزایش استرس و کاهش تجارب مثبت و لذت بخش نیز در این زمینه موثرند.

درمان افسردگی:

در موارد خفیف‌تری که هنوز افسردگی در حد یک اختلال ظاهر نشده‌است، انجام کارهایی برای کاهش فشار و استرس از جمله خرد کردن کارهای بزرگ به کارهای کوچک، ورزش معتدل، همنشینی و صحبت با دوستان و خانواده، خودداری از مصرف الکل، برخورداری از رژیم غذایی متعادل و کم‌چرب، رفتن به مسافرت، سهیم شدن در فعالیت‌هایی که می‌تواند مفید باشد می‌تواند شرایط بهتری برای شما به‌وجود بیاورد.

درمان‌های ضدافسردگی را می‌توان به دو دسته کلی دارویی و غیر دارویی تقسیم کرد. اثربخشی هر دو این درمان‌ها در مطالعات فراوانی مشاهده شده‌ است. درمان بوسیله دارو، مؤثر بنظر می‌رسد اما تأثیر آن ممکن است فقط در حالات حاد بیماری احساس شود، دارو درمانی فقط به جهت رساندن بیمار به حالت پایدار stable  و پایا می‌تواند مفید باشد. داروها ممکن است اثرات جانبی منفی داشته باشند که برخی از این اثرات جانبی احتمالا موقتی بوده و با گذشت زمان، کاهش یافته و یا ممکن است با ترکیب داروهای دیگر کنترل شوند. همچنین استفاده از روش rTMS در افسردگی‌های خفیف و نیز افسردگی شدید مقاوم به درمان، اثرات سریعتر و ماندگارتری نسبت به دارودرمانی دارد. این نکته باید مورد توجه قرار گیرد که استفاده از rTMS مورد تائید سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) قرار گرفته است.