اضطراب در بیماری پارکینسون: ارتباط با افسردگی و کیفیت زندگی

اضطراب یک علامت رایج بدون حرکتی است که در بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون (PD) ذکر شده است. شیوع آن ناهمگن و پیچیده است. اضطراب تأثیر قابل توجهی بر بار مراقب، انطباق با درمان، شناخت دارد و همچنین می تواند خطر زمین خوردن را افزایش دهد.تعداد بیماران PD که اضطراب را تجربه می کنند بیشتر از سایر اختلالات عصبی مزمن به مولتیپل اسکلروزیس یا صرع دچار می شوند.
با توجه به اینکه اضطراب در پارکینسون(PD)کمتر شناخته شده است و همچنین تأثیر عمیقی بر زندگی دارد، مطالعه حاضر با هدف بررسی الگوی اضطراب با توجه به شیوع آن در PD، عوامل خطر آن و تعیین ارتباط اضطراب با افسردگی و کیفیت زندگی انجام شده است‌.مطالعه ما نشان می دهد که اضطراب در ۵۳٫۳ درصد از بیماران مبتلا به PD با اضطراب اپیزودیک به عنوان شایع ترین زیرگروه وجود دارد و اضطراب به طور منحصر به فردی با پارکینسون مرتبط است.در نهایت، و حتی بیشتر از افسردگی، تأثیر منفی قابل توجهی بر کیفیت زندگی دارد.
اضطراب در هر مرحله از بیماری غالب است و به عنوان یکی از سه ناتوانی برطرف نشده این بیماران رتبه بندی شده است. با این حال، معمولاً تشخیص داده نشده و درمان نشده باقی می ماند.
غربالگری اضطراب ممکن است امکان ارائه کارآمد حمایت و درمان را به بیماران و خانواده‌هایشان فراهم کند. شناسایی زودهنگام اضطراب از بروز افسردگی ثانویه جلوگیری می کند و کیفیت زندگی را بهبود می بخشد.

مطالب مرتبط: اضطراب ، درمان پارکینسون با tDCS

بیشتر بدانید