رویکردی برای تشخیص افسردگی با استفاده از ویژگی های الکتروانسفالوگرام(EEG)

افسردگی یک مشکل عمده بهداشت عمومی است که بار قابل توجهی در سراسر جهان ایجاد می کند. سازمان بهداشت جهانی (WHO) پیش بینی کرده است که شایعترین علت ناتوانی در کار و از کارافتادگی، بیماریهای قلبی عروقی و دومین علت شایع افسردگی خواهد بود. EEG یک روش تشخیص بسیار خوب برای افسردگی است.

علاوه بر پرسشنامه های بالینی ذهنی ، می توان فعالیت مغز بیماران را با استفاده از روشهای مختلف تصویربرداری مانند توموگرافی کامپیوتری (CT) ، تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی (fMRI) و الکتروانسفالوگرام (EEG) ، به طور عینی کنترل کرد.لکتروانسفالوگرافی کمی(QEEG) یا نقشه مغزی ، یکی از به روزترین و پر استفاده‌ترین ابزارهای تصویر برداری عملکردی از مغز می‌باشد. در نقشه مغزی ، با استفاده از دستگاه QEEG و بسته به نوع اختلال، عملکرد نواحی سطحی و عمقی مغز مورد بررسی و ارزیابی قرار می‌گیرد و می‌تواند اطلاعات زیادی را در رابطه با نوع اختلال، علائم ناشی از اختلال و انتخاب درمان مناسب در اختیار پزشک قرار دهد.

در روش‌های سنتی ثبت امواج  EEG، این امواج تنها نشان دهنده عملکرد سطحی مغز بوده، و اطلاعاتی از عمق مغز در اختیار قرار نمی‌گیرد، ولی امروزه با استفاده از نرم افزارهای پیچیده مانند  Loreta، اطلاعات بسیار مفید و کاربردی از عملکرد نواحی عمقی قشر مغز و نیز عملکرد شبکه‌های مغزی بدست می‌آید.بنابراین بیشترین کاربرد QEEG در رابطه با کمک به تشخیص و انتخاب درمان در اختلالات روانپزشکی می‌باشد و همچنین از این روش می‌توان به منظور تعیین پروتکل درمانی در نوروفیدبک یا rTMS استفاده نمود.

الکتروانسفالوگرام (EEG)به عنوان ساده ترین و مقرون به صرفه ترین دستگاه برجسته است ، از این رو زمینه تشخیص حالت های روانی و اختلال افسردگی با استفاده از EEG نتایج امیدوار کننده ای دارد.

مطالب مرتبط: نقشه مغزی ، افسردگی ، بازتوانی شناختی در منزل

بیشتر بدانید