شیوع علائم افسردگی و اضطراب در میان مردم پس از همه گیری کرونا(COVID-19)

در ۱۱ مارس ۲۰۲۰، سازمان بهداشت جهانی (WHO) رسما شیوع بیماری کرونا ویروس ۲۰۱۹ (COVID-19، SARS-CoV-2) را به عنوان یک بیماری همه گیر اعلام کرد.این همه‌گیری اقدامات بهداشت عمومی بی‌سابقه‌ای را با هدف جلوگیری از انتشار ویروس برانگیخت. محبوس شدن بیش از نیمی از جمعیت جهان، تعطیلی مدارس و دانشگاه‌ها، فاصله‌گذاری اجتماعی و فیزیکی، و اعلام شرایط اضطراری بهداشتی در بسیاری از کشورها. در ۱۴ نوامبر ۲۰۲۰، بیش از ۵۳۷۸ میلیون مورد تایید شده کووید-۱۹ در سراسر جهان شناسایی شد که باعث مرگ بیش از ۱٫۳ میلیون نفر شد.

شیوع بیماری های عفونی مثل کرونا با علائم و اختلالات سلامت روان مثل افسردگی و اضطراب در بازماندگان، اعضای خانواده، کارکنان مراقبت های بهداشتی (HCW) و اعضای جوامع آسیب دیده مرتبط است .این عوامل عبارتند از: اضطراب و استرس مرتبط با خطر ابتلا، مرگ عزیزان، عفونت، اقدامات کنترلی، انزوای اجتماعی و تنهایی، بی خوابی،OCD،PTSD،خستگی جسمی و عاطفی HCW، از دست دادن شغل گسترده، ناامنی مالی و فقر، مصرف بیش از حد،افکار و رفتارهای خودکشی.

نتیجه

این مطالعه نشان می دهد که صرف نظر از جنسیت، گروه یا منطقه، همه گیری کرونا بر سلامت روان جمعیت آسیب دیده تأثیر می گذارد و در واقع، همه دچار افسردگی، اضطراب، بی‌خوابی، PTSD و PD هستند. بنابراین، این مطالعه شواهد اولیه ای را برای اجرای برنامه های مداخله و پیشگیری از سلامت روان ارائه می دهد که مراقبت های جامع را به افراد آسیب دیده ارائه می دهد. باید توجه ویژه ای به افراد مبتلا به کرونا و کسانی که علائم شدید ایجاد کرده اند شود تا مراقبت های بهداشتی با حداقل آسیب ممکن برای آنها و خانواده هایشان همراه با رعایت اقدامات لازم برای جلوگیری از انتشار کرونا باشد. همچنین، برنامه‌هایی باید به سرعت برای HCW ایجاد شود تا به مشکلات سلامت روان مرتبط با همه‌گیری کرونا رسیدگی کند و در دراز مدت از آنها جلوگیری کند.

مطالب مرتبط: تأثیر کرونا بر افراد مبتلا به اختلال وسواس فکری

منبع : Cénat JM, Blais-Rochette C, Kokou-Kpolou CK, et al. Prevalence of symptoms of depression, anxiety, insomnia, posttraumatic stress disorder, and psychological distress among populations affected by the COVID-19 pandemic: A systematic review and meta-analysis. Psychiatry Res. 2021;295:113599. doi:10.1016/j.psychres.2020.113599
بیشتر بدانید